Η δυσκοιλιότητα είναι μια κατάσταση που ταλαιπωρεί παιδιά όλων των ηλικιών και αποτελεί αρκετά συχνά πηγή άγχους για τους γονείς και αιτία επίσκεψης στον παιδίατρο.

Αυτό που θα πρέπει να είναι καθησυχαστικό είναι οτι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχει οργανικό πρόβλημα και οτι η δυσκοιλιότητα αντιμετωπίζεται με αλλαγές στη διατροφή των παιδιών.

ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ;

Οι συνήθειες του εντέρου αλλάζουν ανάλογα με την ηλικία του παιδιού:

• Τα νεογνά την πρώτη εβδομάδα ζωής έχουν συνήθως 4 μαλακές κενώσεις την ημέρα. (Τα θηλάζοντα νεογνά έχουν περισσότερες κενώσεις.)
• Τους 3 πρώτους μήνες ζωής τα μωρά που πίνουν γάλα φόρμουλα έχουν 3 μαλακές κενώσεις την ημέρα, ενώ τα απολειστικώς θηλάζοντα έχουν από 3 μαλακές κενώσεις την ημέρα έως και 1 κένωση την εβδομάδα περίπου.
• Στην ηλικία των 1-2 ετών τα παιδιά έχουν από 1 έως 2 μαλακές κενώσεις την ημέρα.
• Στην ηλικία των 4 ετών αποκτούν συνήθειες παρόμοιες με αυτές των ενηλίκων δηλαδή 3 κενώσεις την ημέρα έως 3 κενώσεις την εβδομάδα.

ΠΟΤΕ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΧΕΙ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ

• Τα βρέφη με δυσκοιλιότητα δυσκολεύονται πριν την κένωση, συχνά κλαίνε και σφίγγονται, οι κενώσεις τους είναι σκληρές (σαν της κατσίκας) και η συχνότητα των κενώσεων είναι μειωμένη. Είναι σημαντικό τα ξέρουμε οτι είναι φυσιολογικό τα βρέφη να κοκκινίζουν και να σφίγγονται κατά την κένωση χωρίς απαραίτητα να έχουν δυσκοιλιότητα. Στην περίπτωση αυτή τα κόπρανα τους είναι μαλακά και σε φυσιολογική συχνότητα.
• Τα παιδιά με δυσκοιλιότητα έχουν λιγότερες κενώσεις από το συνηθισμένο και συχνά παραπονιούνται για πόνο κατά την κένωση.

ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ

Θα πρέπει να γνωρίζουμε οτι μόλις το 5% των παιδιών με δυσκοιλιότητα έχουν κάποιο υποκείμενο οργανικό πρόβλημα. Τα περισσότερα παιδιά εμφανίζουν τη λεγόμενη «λειτουργική» δυσκοιλιότητα που οφείλεται σε διατροφικούς, περιβαλλοντικούς ή ψυχολογικούς παράγοντες.

Πολύ συχνά αυτό που συμβαίνει είναι οτι κατακρατούν τα κόπρανά τους είτε μετά από μια επώδυνη κένωση είτε λόγω συνθηκών με αποτέλεσμα αυτά να αφυδατώνονται και να καθιστούν την κένωση ακόμη πιο επώδυνη. Δημιουργείται δηλαδή ο λεγόμενος φαύλος κύκλος της δυσκοιλιότητας.

Οι περίοδοι στις οποίες είναι πιθανότερο να εμφανιστεί δυσκοιλιότητα είναι η περίοδος μετάβασης από το γάλα στις στερεές τροφές τον 6^ο μήνα ζωής περίπου, η περίοδος που ‘κόβεται’ η πάνα και η περίοδος έναρξης του σχολείου.

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Η ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ

Είναι σημαντικό να υπάρχει σωστή ενημέρωση των γονέων και αντίληψη της αιτίας του προβλήματος. Πολλές φορές αρκεί η αλλαγή κάποιων συμπεριφορών του παιδιού για να αντιμετωπισθεί η δυσκοιλιότητα. Συχνά παραδείγματα είναι οτι πολλά παιδιά αναβάλουν το να πάνε στην τουαλέτα για να μη διακόψουν το παιχνίδι ή άλλη ευχάριστη δραστηριότητα, κάποια ντρέπονται να ζητήσουν από τον δάσκαλο στο σχολείο να πάνε στην τουαλέτα ή δεν νιώθουν άνετα να χρησιμοποιήσουν ξένη τουλέτα.

Ένα σημαντικό κομμάτι της αντιμετώπισης της δυσκοιλιότητας είναι η διατροφή. Στα παιδιά με δυσκοιλιότητα πρέπει να δωθεί έμφαση στην κατανάλωση πολλών φυτικών ινών και ικανοποιητικής ποσότητας υγρών. Συγκεκριμένα, η δίαιτα τους πρέπει να περιλαμβάνει φρούτα, λαχανικά, προϊόντα ολικής άλεσης (ψωμί, φρυγανιές), δημητριακά (βρώμη, κεχρί κ.α), όσπρια και σε περιόδους έξαρσης του προβλήματος χυμούς φρούτων με σορβιτόλη (δαμάσκηνα, αχλάδια, μήλα). Στα βρέφη ωστόσο οι χυμοί συγκεκριμένης ποσότητας θα πρέπει να περιορίζονται σε 2 εβδομάδες το πολύ.

Θα πρέπει επίσης να δίνεται έμφαση στην καθημερινή άσκηση ιδίως στα μεγαλύτερα παιδιά.

Τέλος υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες θα χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή την οποία θα αποφασίσει ο παιδίατρος.

Ο παιδίατρος είναι αυτός επίσης που θα αποφασίσει πότε χρειάζεται να γίνει εργαστηριακός έλεγχος στο βρέφος ή στο παιδί με δυσκοιλιότητα.

Λαρυγγίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή της περιοχής του λάρυγγα που προκαλεί βραχνή φωνή και ερεθιστικό παροξυσμικό βήχα που θυμίζει γάβγισμα σκύλου. Πρόκειται για μια από τις συχνότερες αιτίες απόφραξης του ανώτερου αναπνευστικού στα παιδιά. Και ενω στις περισσότερες περιπτώσεις αυτοϊάται, απαιτείται προσοχή ωστε να διακρίνουμε τις πιο σοβαρές περιπτώσεις και να δράσουμε ανάλογα.

Που οφείλεται η λαρυγγίτιδα;

Στα παιδιά συχνότερο αίτιο λαρυγγίτιδας είναι οι ιοί και ειδικά ο ιός της παραινφλουέντζας ο οποίος μεταδίδεται με σταγονίδια και επαφή με μολυσμένες επιφάνειες. Έχουν όμως ενοχοποιηθεί και αλλεργίες που οδηγούν σε σπασμό του λάρυγγα. Συνήθως λαρυγγίτιδα συναντάμε τους χειμερινούς μήνες.

Ποιά είναι τα συμπτώματα και η πορεία της νόσου;

Τα πρώτα συμπτώματα της λαρυγγίτιδας είναι ήπια ρινική καταρροή, ξηρός βήχας με ή χωρίς χαμηλό πυρετό που διαρκούν λίγες μέρες. Κατά την πορεία της νόσου, το παιδί παρουσιάζει βραχνή φωνή και έντονο ερεθιστικό βήχα που θυμίζει σκύλο που γαβγίζει. Η επιδείνωση συμβαίνει συνήθως κατά τις νυχτερινές ώρες με δυσκολία στην αναπνοή και κυρίως στην εισπνοή όπου παράγεται ένας χαρακτηριστικός ήχος σα σφύριγμα (σιγμός). Το παιδί εμφανίζει επιδείνωση του βήχα που μοιάζει με γάβγισμα και εισολκές των πλευρών στο θώρακα. Η βαρύτητα της κλινικής εικόνας ποικίλει. Στις πιο βαριές περιπτώσεις που απαιτείται και άμεση παρέμβαση, η απόφραξη του αναπνευστικού είναι σε τέτοιο βαθμό που προκαλεί πολύ έντονη δυσκολία στην αναπνοή, το παιδί γίνεται μπλε και μειώνεται το επίπεδο συνείδησης.

Ποιά είναι η αντιμετώπιση της λαρυγγίτιδας;

Η αντιμετώπιση της λαρυγγίτιδας εξαρτάται από τη βαρύτητα της.

Σε ήπια νόσο, μπορείτε να αντιμετωπίσετε τη λαρυγγίτιδα στο σπίτι. Κατά την κρίση βοηθά η έκθεση του παιδιού στον κρύο αέρα και η υγρασία. Δε χρειάζεται η χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής ή αντιβηχικών σιροπιών.

Σε πιο βαριά νόσο, ο παιδίατρος σας μπορεί να χορηγήσει στο παιδί από του στόματος κορτιζόνη προκειμένου να μειωθούν η φλεγμονή και το οίδημα του λάρυγγα.

Σε ακόμη πιο σοβαρή νόσο θα χρειαστεί η μετάβαση το παιδιού στα επείγοντα για τη χορήγηση εισπνεόμενων φαρμάκων ή και οξυγόνου.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ενημερώσετε τον παιδίατρό σας για να σας καθοδηγήσει κατάλληλα!

Πότε θα ανησυχήσετε;

• Αν το παιδί κάνει υψηλό πυρετό
• Αν η αναπνοή του παιδιού είναι δύσκολη
• Αν δεν μπορεί να μιλήσει
• Αν αλλάξει το χρώμα του δέρματός του και γίνει ωχρό ή μπλε
• Αν αλλάξει το επίπεδο της συνείδησης του και δεν επικοινωνεί καλά μαζί σας

Η λαρυγγίτιδα τις περισσότερες φορές είναι ήπια και υποχωρεί χωρίς ιδιαίτερη παρέμβαση. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που μπορεί να επιδεινωθεί ραγδαία και να οδηγήσει σε απόφραξη του αεραγωγού του παιδιού. Απευθυνθείτε σε κάθε περίπτωση στον παιδίατρο σας και μην καταφεύγετε σε γιατροσόφια.

Η ηλικία των 18 μηνών χαρακτηρίζεται από την απόκτηση νέων δεξιοτήτων αλλά και από μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για αυτά που ήδη έχει καταφέρει το μικρό σας.

Η βάδιση του γίνεται ακόμα πιο σταθερή. Mπορεί πλέον να κάνει βήματα προς τα πίσω ή πλάγια, να τρέχει, να χοροπηδά και να σκαρφαλώνει. Το λεξιλόγιο του εμπλουτίζεται σιγά σιγά και αρχίζει να λέει περισσότερες μεμονωμένες λεξούλες. Μπορεί ακόμα και να συνδυάζει δύο λέξεις μαζί. Μπορεί να συμμετέχει σε παιχνίδι ρόλων και να χρησιμοποιεί τα αντικείμενα σύμφωνα με τη λειτουργικότητα τους. Φτιάχνει πύργους με 3-4 τουβλάκια και ξεκινά να ξεχωρίζει τα χρώματα. Αρχίζει επίσης να νιώθει πιο ανεξάρτητο ακριβώς επειδή έχει καταφέρει τόσα καινούρια επιτεύγματα.

Τώρα ξεκινά ο πειραματισμός και η εξερεύνηση. Φροντίστε λοιπόν ο χώρος μέσα στον οποίο κινείται να είναι απολύτως ασφαλής!

Πώς μπορούμε να ενισχύσουμε την ανάπτυξη του παιδιού σε αυτήν την ηλικία;

Διαβάστε του βιβλία τουλάχιστον 20 λεπτά καθημερινά. Τα παιδιά σε αυτη την ηλικία απορροφούν τη γνώση με εξαιρετική ευκολία. Αλληλεπιδράστε με το παιδί σας κατα τη διάρκεια της ανάγνωσης ρωτώντας το ανα διαστήματα π.χ ‘που είναι το σκυλάκι, πως κάνει το σκυλάκι;’

Μιλάτε στο παιδί αργά με απλό λεξιλόγιο και αποφύγετε να του μιλάτε ‘μωρουδίστικα’. Εξηγήστε του ο,τι κάνετε και απαντήστε σε ο,τι σας ρωτά με ενδιαφέρον.

Ακούστε μουσική στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο. Τραγουδήστε και θα δείτε οτι σύντομα το μικρό σας θα σας ακολουθήσει.

Βρείτε ευκαιρία να μιλήσετε για τα χρώματα, τα σχήματα και τους αριθμούς. Ρωτήστε το ‘που είναι το πράσινο τουβλάκι; Έχουμε ενα μανταρίνι’ κ.ο.κ Παίξτε μαζί του παιχνίδια ταξινόμησης, π.χ όλα τα κόκκινα τουβλάκια μαζί, όλα τα μπαλάκια μαζί κ.ο.κ

Δειξτε του τα μέρη του σώματος και ζητήστε του να κάνει το ίδιο και αυτό δείχνοντας τη μύτη, τα μάτια του, την κοιλίτσα κ.ο.κ

Φτιάξτε μαζί παζλ. Διαλέξτε ξύλινα παζλ με άγκιστρα που βοηθούν το μικρό σας να τα κρατά.

Ζωγραφίστε. Για την ακρίβεια μουτζουρώστε παρέα.

Δώστε στο παιδί τη δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ δύο επιλογών. Μην κάνετε γενικές ερωτήσεις όπως ΄τι θα ήθελες να κάνουμε τώρα;’

Να θυμάστε οτι κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό επίτευξης των ορόσημων ανάπτυξης. Αφιερώστε στο παιδί σας χρόνο και δώστε του όσο περισσότερα ερεθίσματα κατάλληλα για την ηλικία του μπορείτε. Για ο,τιδήποτε σας προβληματίζει σχετικά με την ανάπτυξη του απευθυνθείτε στον Παιδίατρό σας!

ΑΙΦΝΙΔΙΟ ΕΞΑΝΘΗΜΑ

Τι είναι το αιφνίδιο εξάνθημα;

Το αιφνίδιο εξάνθημα (roseola infantum ή exanthema subitem) είναι μια συχνή εξανθηματική νόσος στα παιδιά, ιδιώς σε αυτά κάτω των 2 ετών, που προκαλείται συνήθως από τους ερπητοιούς 6 και 7. Εμφανίζεται με πυρετό υψηλό που διαρκεί 3 με 5 μέρες και ακολουθείται από την εμφάνιση χαρακτηριστικού εξανθήματος. Προκαλεί συχνά ανησυχία στους γονείς, πρόκειται ωστόσο για μη σοβαρή νόσο που δεν χρειάζεται θεραπεία.

Ποιός είναι ο τρόπος μετάδοσης του ιου;

Η μετάδοση του ερπητοιού 6 που είναι και ο συχνότερος αιτιολογικός παράγοντας της νόσου γίνεται με σταγονίδια από βρέφη και παιδιά που νοσούν. Ο ενήλικας που θα μεταδόσει τη νόσο είναι συνήθως ασυμπτωματικός. Η περίοδος επώασης του ιου, το χρονικό διάστημα δηλαδή από την έκθεση στον ιο έως την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων είναι περίπου 10 ημέρες.

Ποιά είναι τα συμπτώματα;

Τα κυρίαρχα συμπτώματα είναι ο πυρετός που μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τους 40°C και διαρκεί 3-5 ημέρες και το εξάνθημα που εμφανίζεται 12-24 ωρες μετά την πτώση του πυρετού. Οι κόκκινες αυτές κηλίδες ξεκινούν από τον κορμό και επεκτείνονται αργότερα στο πρόσωπο και τα άκρα. Δεν προκαλούν φαγούρα και διαρκούν 1-2 μέρες.

Χαρακτηριστικό της εμπύρετης αυτής ίωσης είναι οτι τα περισσότερα παιδιά έχουν καλή διάθεση και μπορεί να μην φαίνονται άρρωστα. Κάποια ωστόσο μπορεί να έχουν απώλεια της όρεξης για φαγητό, να φαίνονται κουρασμένα, να έχουν διάρροιες ή να έχουν οίδημα βλεφάρων.

Πως γίνεται η διάγνωση;

Τη διάγνωση κάνει ο παιδίατρος από το ιστορικό και την κλινική εικόνα του παιδιού. Εργαστηρικός έλεγχος αποφασίζεται εαν η εικόνα του παιδιού είναι άτυπη ή ανησυχητική.

Πότε χρειάζεται αμεσα ιατρική αξιολόγηση;

• Εαν πρόκειται για βρέφος κάτω των 3 μηνών
• Εαν ο πυρετός είναι πάνω από 39.4ºC στη μασχάλη ή πάνω από 38.9ºC εαν το παιδί είναι από 3-36 μηνών
• Εαν το παιδί είναι ιδιαίτερα καταβεβλημένο ή δεν πίνει υγρά
• Εαν ο πυρετός διαρκεί πάνω από 3 ημέρες
• Εαν το παιδί κάνει σπασμούς

Ποιά είναι η θεραπεία;

Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία καθώς η νόσος είναι αυτοπεριοριζόμενη. Χρειάζεται ξεκούραση και χορήγηση αντιπυρετικών για την ανακούφιση του παιδιού. Δεν χρειάζεται επίσης καμία θεραπεία για το εξάνθημα.

Πηγή: uptodate

Η πνιγμονή με ξένο σώμα ή αλλιώς εισρόφηση είναι μία επικίνδυνη για τη ζωή κατάσταση που φοβίζει τόσο τους γονείς όσο και τους φροντιστές των παιδιών. Πρόκειται για την είσοδο υγρής ή στερεάς ουσίας στην τραχεία ή στους βρόγχους που έχει σαν αποτέλεσμα την απόφραξη της αναπνευστικής οδού. Δεδομένου ότι η πλειονότητα των θανάτων από μια τέτοια κατάσταση συμβαίνει σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, είναι απαραίτητη η εκπαίδευση για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας επείγουσας κατάστασης όσων ασχολούνται με βρέφη και παιδιά.
Πιο συχνά η εισρόφηση γίνεται με μικρά κομμάτια τροφής, ξηρούς καρπούς, αλλά και με άλλα αντικείμενα όπως μικρά κομμάτια παιχνιδιών που το βρέφος ή το παιδί ‘στραβοκαταπίνει’.

Πώς καταλαβαίνουμε ότι το παιδί πνίγεται;

Εάν είμαστε παρόντες στο συμβάν θα διαπιστώσουμε αμέσως μετά την κατάποση ότι το παιδί βήχει, βγάζει περίεργους ήχους και πιθανώς αρχίζει να μελανιάζει. Εάν δεν είμαστε παρόντες, όπως πολύ συχνά συμβαίνει, πρέπει να υποψιαστούμε την εισρόφηση σε αιφνίδια έναρξη δύσπνοιας και βήχα και όταν ακούμε ήχους που υποδηλώνουν πνιγμονή όπως το σφύριγμα της αναπνοής (σιγμός στην εισπνοή ή συριγμός στην εκπνοή). Σε ορισμένες περιπτώσεις εισρόφησης πολύ μικρών σε μέγεθος αντικειμένων που ενσφηνώνονται σε μικρούς βρόγχους μπορεί να μην διαπιστώσουμε άμεσα συμπτώματα αλλά αργότερα όταν θα κάνουν την εμφάνισή τους οι επιπλοκές όπως η πνευμονία, ο πυρετός ή ο επίμονος βήχας.

Ποιες είναι οι πρώτες μας κινήσεις;

Εάν το ξένο σώμα είναι εύκολα ορατό μέσα στο στόμα του παιδιού πρέπει με ψυχραιμία και ήρεμες κινήσεις να το απομακρύνουμε με το χέρι μας.

Προσοχή! Απαγορεύεται να σαρώσουμε τυφλά με το δάχτυλό μας το στόμα του παιδιού καθώς υπάρχει κίνδυνος να σπρώξουμε το αντικείμενο βαθύτερα στην αναπνευστική οδό ή να τραυματίσουμε τους βλεννογόνους.

Εάν το παιδί βήχει αποτελεσματικά δεν χρειάζεται να κάνουμε καμία παρέμβαση παρά μόνο να το ενθαρρύνουμε να συνεχίσει να βήχει.
Αποτελεσματικός θεωρείται ο βήχας όταν το παιδί μπορεί να μιλήσει να κλάψει ή να πάρει αναπνοές μεταξύ των προσπαθειών του βήχα. Είναι σημαντικό σε αυτό το στάδιο να μην αφήσουμε το παιδί μόνο του.

Σε περίπτωση που ο βήχας αρχίζει να γίνεται αναποτελεσματικός δηλαδή λιγότερο έντονος και το παιδί δεν μπορεί να μιλήσει, να κλάψει ή να πάρει αναπνοή ή έχει μελανιάσει τότε πρέπει καταρχήν να καλέσουμε βοήθεια!

Αφού καλέσουμε σε βοήθεια παρεμβαίνουμε ενεργά ανάλογα με την ηλικία του παιδιού:

ΒΡΕΦΗ (έως την ηλικία του ενός έτους περίπου)

• Γυρίζουμε το βρέφος μπρούμυτα με το κεφάλι προς τα κάτω πάνω στο αντιβράχιό μας κρατώντας με τα δάχτυλά μας ανοιχτό το στόμα του.
Στηρίζουμε το αντιβράχιό μας στο μηρό μας και δίνουμε 5 χτυπήματα ανάμεσα στις ωμοπλάτες του βρέφους με το κάτω μέρος της παλάμης.

Αν καταφέρουμε με αυτόν τον τρόπο να απελευθερώσουμε τον αεραγωγό από το ξένο σώμα, αναποδογυρίζουμε το βρέφος πάνω στο άλλο χέρι πάλι με το κεφάλι προς τα κάτω.

• Εάν δεν καταφέρουμε να βγάλουμε το ξένο σώμα τότε με το βρέφος ανάσκελα πάνω στο μηρό μας ή ξαπλωμένο στο πάτωμα κάνουμε 5 συμπιέσεις στον θώρακα ανάμεσα από τις θηλές με τα δύο μας δάχτυλα (δείκτης και μέσος).

Εάν μετά από αυτές τις κινήσεις δεν έχουμε καταφέρει να βγάλουμε το ξένο σώμα ελέγχουμε καταρχήν το στόμα και συνεχίζουμε τους ίδιους κύκλους χτυπημάτων στην πλάτη και συμπιέσεων στο θώρακα μέχρι να λυθεί η απόφραξη.

ΠΑΙΔΙΑ

• Μπορούμε να εφαρμόσουμε τα 5 χτυπήματα στην πλάτη όπως ακριβώς και στα βρέφη τοποθετώντας το παιδί πάνω στα πόδια μας ενώ καθόμαστε ή με το παιδί σε ελαφρά κλίση προς τα εμπρός.

• Εάν δεν λυθεί η απόφραξη με τα 5 χτυπήματα στη πλάτη τότε εφαρμόζουμε τις κοιλιακές εξωθήσεις (χειρισμός Heimlich).

Τοποθετούμε το παιδί όρθιο και στεκόμαστε από πίσω του περνώντας τα χέρια μας γύρω από το σώμα του. Εάν υπάρχει διαφορά ύψους είτε γονατίζουμε ή ανεβάζουμε το παιδί σε μια καρέκλα. Σχηματίζουμε με το ένα μας χέρι γροθιά και την τοποθετούμε ακριβώς πάνω από τον ομφαλό και κάτω από το στέρνο (ξιφοειδής απόφυση). Τοποθετούμε το άλλο μας χέρι πάνω από τη γροθιά και πιέζουμε δυνατά προς τα πάνω και μέσα στην κοιλιά πέντε φορές, εκτός και αν το αντικείμενο βγει στις πρώτες προσπάθειες.
Υπάρχει η εναλλακτική να τοποθετήσουμε το παιδί ανάσκελα πάνω στο έδαφος. Τότε είτε γονατίζουμε ιππαστί πάνω από τα πόδια του παιδιού ή γονατίζουμε στο πλάι. Τοποθετούμε την παλάμη μας μεταξύ ομφαλού και στέρνου και βάζοντας το άλλο χέρι από πάνω πιέζουμε πέντε φορές προς τα μέσα και πάνω.
Εάν δε λυθεί η απόφραξη άμεσα επανεκτιμούμε το στόμα του παιδιού και επαναλαμβάνουμε τις κινήσεις.

Τι κάνουμε εάν το παιδί χάσει τις αισθήσεις του;

Καταρχήν καλούμε σε βοήθεια εάν δεν έχουμε καλέσει νωρίτερα και εφαρμόζουμε ΚΑΡΠΑ (Καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση)

• Τοποθετούμε το παιδί ή το βρέφος ανάσκελα στο έδαφος
• Ανοίγουμε το στόμα και απομακρύνουμε ορατά αντικείμενα
• Ανοίγουμε τους αεραγωγούς (πιέζουμε το μέτωπο προς τα πίσω και ταυτόχρονα με τα δύο μας δάχτυλα ανασηκώνουμε την κάτω γνάθο)
• Δίνουμε 5 αναπνοές (Στο παιδί κλείνουμε τη μύτη με τα δάχτυλά μας και σφραγίζουμε το στόμα του με το στόμα μας- στο βρέφος κλείνουμε με το στόμα μας και τη μύτη και το στόμα του
• Εάν δεν υπάρχει αποτέλεσμα ξεκινάμε τις θωρακικές συμπιέσεις (Στο παιδί χρησιμοποιούμε τη βάση της παλάμης και στο βρέφος τον δείκτη και τον μέσο και πιέζουμε στο κάτω τριτημόριο του στέρνου- πιέζουμε με το βάρος του σώματός μας ώστε να κατεβαίνει ο θώρακας στο 1/3 της προσθιοπίσθιας διαμέτρου του)

–Κάνουμε 15 θωρακικές συμπιέσεις και 2 αναπνοές για 1 λεπτό και καλούμε πάλι σε βοήθεια (166) έπειτα συνεχίζουμε τους κύκλους αναπνοών/θωρακικών συμπιέσεων
–κάθε φορά που δίνουμε εμφυσήσεις ελέγχουμε εάν στο στόμα υπάρχει κάποιο ορατό αντικείμενο
–εάν αφαιρεθεί το αντικείμενο τότε τοποθετούμε το παιδί στο πλάι σε θέση ανάνηψης

Αφού καταφέρουμε να βγάλουμε το αντικείμενο το παιδί θα πρέπει να εκτιμηθεί ιατρικά για τυχόν κακώσεις από την δική μας παρέμβαση και για να διαπιστωθεί ότι δεν έχει μείνει τμήμα του ξένου σώματος στην αναπνευστική οδό.

Πως αποφεύγουμε την πνιγμονή;

1. Φροντίζουμε τα βρέφη και τα μικρά παιδιά να τρώνε πάντα με επίβλεψη
2. Τοποθετούμε μικροαντικείμενα σε μη προσβάσιμα μέρη από τα παιδιά
3. Δεν δίνουμε ξηρούς καρπούς σε παιδιά μικρότερα των 4 ετών
4. Επιλέγουμε παιχνίδια κατάλληλα ανάλογα με την ηλικία του παιδιού

Η πρακτική εκμάθηση των πρώτων βοηθειών σώζει ζωές! Φροντίστε να αφιερώσετε λίγο από το χρόνο σας για την παρακολούθηση σεμιναρίου πρώτων βοηθειών.

Παρακάτω παρατίθενται σχετικοί σύνδεσμοι:
https://www.youtube.com/watch?v=E9cGG-gDoAI
https://www.youtube.com/watch?v=kFHlsbfmUjg
https://www.youtube.com/watch?v=Yq7351tJHCI

Λαμπρινή Σταμάτη MD, PhD
Παιδιάτρος
Κάτοχος πιστοποίησης APLS (Advanced Pediatric Life Support)
NLS (Newborn Life Support)

Ο μητρικός θηλασμός είναι ένα πολύτιμο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε στο νεογνό σας αλλά και σε εσάς την ίδια.
Το μητρικό γάλα θεωρείται η ιδανική τροφή για το μωρό καθώς περιέχει όλα τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζεται για την ανάπτυξή του και μάλιστα στη σωστή αναλογία ανάλογα με την ηλικία του.
O θηλασμός προστατεύει τα βρέφη από λοιμώξεις προσφέροντας έτοιμα αντισώματα και άλλες αμυντικές ουσίες για την καταπολέμηση ιών και βακτηρίων. Προστατεύει επίσης από αλλεργίες, γαστρεντερικά και αναπνευστικά προβλήματα ενώ μειώνει τον κίνδυνο απώτερων παθήσεων όπως η παχυσαρκία και ο διαβήτης. Εκτός όμως από τα οφέλη του θηλασμού στη σωματική υγεία του μωρού υπάρχουν σημαντικά οφέλη και για την ψυχική του υγεία, καθώς μέσω της διαδικασίας του θηλασμού ενισχύεται η σύνδεση μητέρας-βρέφους.
Εσείς ως μητέρα εκτός από την ικανοποίηση ότι προσφέρετε στο μωρό σας ένα πολύτιμο αγαθό για την υγεία του, λάβετε υπόψη και τα προσωπικά οφέλη που μπορεί να σας προσφέρει ο θηλασμός όπως η προστασία από τον καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών αλλά και από πληθώρα άλλων παθήσεων. Θυμηθείτε επίσης ότι οι μαμάδες που θηλάζουν επανέρχονται γρηγορότερα στο επιθυμητό για εκείνες βάρος.

Βασικές αρχές θηλασμού

• Το πρώτο βήμα για την επιτυχή εδραίωση του θηλασμού είναι η επαφή δέρμα με δέρμα του μωρού σας με εσάς αμέσως μετά τον τοκετό.
• Το επόμενο σημαντικό βήμα είναι η συν-διαμονή σας με το νεογέννητο στο δωμάτιο του μαιευτηρίου (rooming-in).
• Ο θηλασμός δεν γίνεται με πρόγραμμα αλλά κατ’ απαίτηση του μωρού σας. Γίνεται λοιπόν ελεύθερα και χωρίς ωράριο όταν το ζητά το μωρό. (Τα γεύματα του νεογνού είναι περίπου 8-12/24ωρο). Καλό είναι να αναγνωρίζετε τα πρώιμα σημάδια πείνας ώστε να τοποθετείτε εγκαίρως το μωρό σας στο μαστό. Εάν κλαίει έντονα τότε δυσχεραίνεται σημαντικά η έναρξη του θηλασμού.

Πρώιμα σημάδια πείνας:     Ανησυχία του μωρού, άνοιγμα του στόματος, γύρισμα του κεφαλιού και αναζήτηση
Μέτρια σημάδια πείνας:      Τέντωμα του μωρού, αυξημένη κινητικότητα, βάζει το χέρι στο στόμα
Τελικά σημάδια πείνας:       Κλάμα, έντονη ανησυχία, κοκκίνισμα

Όταν το μωρό σας κλαίει και είναι πολύ ανήσυχο θα πρέπει πρώτα να το ηρεμήσετε παίρνοντάς το αγκαλιά, τοποθετώντας το γυμνό πάνω στο στήθος σας, μιλώντας του και                                          χαϊδεύοντάς το. Αφού ηρεμήσει τότε προσφέρετέ του το στήθος.

• Όσο περισσότερο θηλάζει το μωρό τόσο πιο πολύ διεγείρεται ο μαστός για την παραγωγή του γάλατος.
• Αποφεύγουμε εάν δεν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι να δώσουμε στο μωρό μας γάλα με μπιμπερό ή να δώσουμε πιπίλα γιατί υπάρχει ο κίνδυνος της ‘σύγχυσης θηλών’. Σε αυτήν την περίπτωση το μωρό συνηθίζει στην ευκολία της τεχνητής θηλής και σταματά να προσπαθεί να αντλήσει γάλα από τη θηλή του μαστού.

Η τεχνική του θηλασμού

• Πριν από κάθε θηλασμό πλένετε τα χέρια σας
• Καθίστε αναπαυτικά με την πλάτη σας να στηρίζεται (εάν δεν θηλάσετε ξαπλωμένη)
• Επιλέξτε μία από τις θέσεις θηλασμού που σας βολεύει (καλό είναι να αλλάζετε θέσεις θηλασμού)
• Είναι πολύ μεγάλης σημασίας η σωστή τοποθέτηση του μωρού στο στήθος. Πάντα φέρνετε το μωρό στο στήθος και όχι τo ανάποδο. Τα τέσσερα δάχτυλα του χεριού είναι στο κάτω μέρος του στήθους και ο αντίχειρας σε σχήμα c στο πάνω μέρος του στήθους. Όλα τα δάχτυλα είναι μακριά από τη θηλαία άλω. Το μωρό πρέπει να συλλάβει σωστά την θηλή.
  Σωστή σύλληψη της θηλής: Το κάτω χείλος είναι ανεστραμμένο προς τα έξω και τα χείλη καλύπτουν ολόκληρη τη θηλαία άλω.
• Μπορείτε να πιέσετε τη θηλή σας για να βγάλει μικρή ποσότητα γάλακτος αμέσως πριν την προσφέρετε στο μωρό.
• Εάν θέλετε να απομακρύνετε το μωρό από τη θηλή σε περίπτωση που δεν την έχει συλλάβει σωστά, τοποθετήστε το μικρό σας δάκτυλο πάνω στη θηλή σας και τραβήξτε την έξω από το στόμα του μωρού. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγετε τυχόν τραυματισμό της θηλής.

Καλό είναι να μην εναλλάσσετε τους μαστούς κατά τη διάρκεια ενός γεύματος αλλά να θηλάζετε από έναν μαστό σε κάθε γεύμα.
Δεν πρέπει να αφήνετε το μωρό σας να κοιμάται στο στήθος ή να ‘πιπιλάει’.
Να θυμάστε ότι κατά την νεογνική περίοδο (έως 30 ημερών) καλό είναι να μην αφήνετε πάνω από 4 ώρες νηστικό το μωρό σας ιδίως τη νύχτα.

Πώς καταλαβαίνω ότι το μωρό μου θηλάζει επαρκώς;

Το γάλα που παράγετε τα πρώτα 24ωρα ονομάζεται πύαρ ή πρωτόγαλα και διαφέρει στη σύνθεσή του από το γάλα που παράγεται αργότερα. Επίσης είναι μικρής ποσότητας καθώς οι απαιτήσεις του μωρού σας τα πρώτα 24ωρα είναι μικρές. (Το μέγεθος του στομαχιού του τις πρώτες 2 μέρες μοιάζει με αυτό ενός κερασιού και χωρά περίπου 2,5-7 ml).
Επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι τα νεογνά μέχρι την 3η μέρα ζωής χάνουν έως και 10% του βάρους γέννησης το οποίο αναπληρώνουν έως την 10η μέρα ζωής περίπου ή έως την 15η μέρα εάν είναι αποκλειστικώς θηλάζοντα. Έπειτα προσλαμβάνουν περίπου 150-210 γραμμάρια ή και περισσότερα/ ημέρα.
Η πιο αξιόπιστη ένδειξη ικανοποιητικής σίτισης του μωρού σας, εκτός από την πρόσληψη βάρους που εκτιμάται από τον παιδίατρο, είναι η αλλαγή 6-7 βρεγμένων πανών την ημέρα.

Περιποίηση θηλών μαστού:

• Δεν θα πρέπει να πλένετε τις θηλές σας μεταξύ των γευμάτων
• Κατά το πλύσιμο δεν θα πρέπει να τρίβετε τις θηλές
• Μετά το τέλος κάθε γεύματος αλείφετε μικρή ποσότητα γάλατος πάνω στις θηλές σας